Starten waar je bent is de sleutel om helemaal jezelf te zijn!

Je neemt je nog voor om het rustig aan te doen, je eigen pad te volgen en bij jezelf te blijven. Maar voor je het weet is dat een vage herinnering en ben je je grenzen weer over gegaan. 

        Herkenbaar?

Helemaal jezelf zijn is een, soms eindeloze, dans met acceptatie van wie en waar je écht bent in het leven. Een sleutel tot dit proces is: starten waar je bent. Dat betekent dat je niet overschat wat je nu aankan. Dat je luistert naar je lijf, hart en levensomstandigheden om keuzes te maken. Het klinkt simpel, overduidelijk zelfs, maar het blijkt een van de moeilijkste dingen om te doen. Écht zijn waar je bent is namelijk retemoeilijk en ik vertel je waarom.

Laten we bij het begin beginnen. Je hersens zijn geprogrammeerd om te leren van ervaringen uit je verleden om in je toekomst veilig te blijven. Dat is je brein’s belangrijkste functie naast je lijf draaiende houden natuurlijk. Wat betekent dit voor ‘starten waar je bent’ ? Nou dat wordt bijzonder ingewikkeld want feitelijk ben je altijd aan het leven vanuit je verleden of met angst voor je toekomst.

Voor elke actie die je wil nemen, maakt je brein een razendsnelle afweging of dit op basis van ervaringen uit het verleden wel zo'n goed plan is.

Voor je het doorhebt kom je met allerlei redenen om het niet te doen. Niet omdat die redenen nou zo goed zijn, maar omdat ze je ‘veilig’ houden. Die redenen zijn vaak heel overtuigend, omdat ze rechtstreeks komen uit je oeroude breinstukje dat daar echt heul goed in is!

Naast nooit ergens aan beginnen, is er ook een andere brein strategie. Dat is dat je wel start, maar het direct overdrijft. Je gaat van 0-200 en in plaats van dat je iets opbouwt of jezelf tijd gunt om een bepaald doel te halen. Dit doe je vaak omdat starten waar je bent vaak gepaard gaat met schaamte voor jezelf en angst voor het oordeel van je omgeving. Laat dat voor dat oerbreintje van je echt één van de grootste triggers zijn. Gevolg: de lat wordt gelijk lekker hoog gelegd, zodat het in ieder geval lijkt of we geweldig zijn. En Guess what? Dat komt zelden goed en voor je het weet kom je erachter dat je ‘nooit’ het doel zult halen op die lat die je sowieso al veel te hoog had gelegd.

Misschien begin je je inmiddels af te vragen of het eigenlijk nog wel de moeite is om het ‘gevecht’ met je brein aan te gaan.  Het antwoord is JA! Ja dat is het zeker en wel om de volgende rede:

Starten waar je bent is de sleutel om helemaal jezelf te zijn!

De enige weg is er doorheen. Durf jezelf te zien voor wie je bent. Al je mooie en al je minder mooie kanten. Al je kracht en al je onvermogen. Alles wat je bent en alles wat je verlangt. Nu mag je jezelf accepteren, zodat je het volgende gaat ervaren:
  • je voelt meer kracht in jezelf, want je zie jezelf voor wie je écht bent. Actie ondernemen vanuit een positie van ‘macht’ is een stuk makkelijker dan vanuit onmacht
  • je ziet meer mogelijkheden en volgende stappen, omdat je vanuit jezelf begint en niet vanuit ontevredenheid
  • je krijgt vertrouwen in het lopen van je eigen weg. Jouw weg los van vergelijking en wat de wereld om je heen denkt dat je moet zijn.

Als je een leven wil, dat trouw is aan jou, dan zul je jezelf volledig moeten omarmen. De hele zooi: goed, kwaad en alles ertussenin! Dat betekent dat je onder ogen durft te komen waar je nu bent en vanuit daar durft te starten. In het begin is dat helemaal niet makkelijk, want mensen zijn soort van chronische overschatters van wat we in 1 week kunnen doen en onderschatters van wat we in een langere periode kunnen bereiken.

Wil je toch grip krijgen op waar je bent, stel jezelf dan deze 3 vragen:

  • Wat is mijn motivatie voor deze actie? Zodra het antwoord iets te maken heeft met hoe je je naar buiten wilt presenteren, heb je de spreekwoordelijke str*nt aan de knikker. 

  • Hoe laag mag je de lat leggen? Je mag best een sprankje gezonde spanning voelen, maar als je het gevoel hebt dat je jezelf schrap moet zetten, zit je te hoog. Go low baby!

  • Welke periode gun je jezelf voor deze actie? Zodra het overweldigend voelt, heb je te weinig tijd genomen.

Dit proces kan bijzonder confronterend zijn, want niemand ziet graag dat je nog lang niet bent waar je wil zijn en misschien wel lager op de lijn moet starten dan de mensen om je heen. Toch is de enige weg er doorheen, want je kan het proces nou eenmaal niet overslaan.

Je kan wel altijd bijstellen wanneer iets meevalt of sneller gaat dan verwacht. Of zelfs vertragen als dat nodig is, maar alleen als je jezelf accepteert waar je bent. Daarnaast is starten waar je bent ook een proces waar je in groeit. Met elke keer dat je er bij stilstaat en elke keer dat je toch hebt overschat, train je dat brein van je.

Houd moed, heb compassie met jezelf en vooral, leg de lat om ‘starten waar je bent’ onder de knie te krijgen niet te hoog ; )

Meer leren over helemaal jezelf zijn? Check mijn Instagram, podcast of stuur me een berichtje.

Liefs, Evie